درمان اسکار های آکنه با میکرونیدلینگ
آکنه یک بیماری شایع است که حدود 80% از نوجوانان درگیر ان هستند و حدود 14% – 12% این موارد در افراد اسکار جای گذاشته و منجر به بروز پیامد های روحی و اجتماعی می شود. تمام مناطق بدن با تراکم بالای غدد پیلوسباسه ممکن است درگیر این مشکل شوند. اما مناطق آسیب پذیر شامل صورت، پشت و قفسه سینه می باشند. در برخی از بیماران مبتلا به آکنه، به علت افزایش پاسخ التهابی، از بین رفتن یا آسیب بافت باعث بروز اسکار های دائمی بد شکل می شود. عوامل ژنتیکی، شدت بیماری و تاخیر در درمان از فاکتور های اصلی تاثیر گذار بر تشکیل اسکار است.
دسته بندی انواع اسکار های آکنه
اسکار ها – من جمله آکنه – را میتوان با توجه به این که آیا کاهش یا افزایش اساسی در مقدار کلاژن وجود دارد، به سه دسته اصلی تقسیم نمود: آتروفیک، هایپرتروفیک و کلوئیدی و نرموتروفیک. از افراد مبتلا به اسکار های آکنه، 80 تا 90 درصد اسکار ها با از دست دادن کلاژن (زخم آتروفیک) و معدودی هم با بروز اسکار های هایپرتروفیک و کلوئید (معمولا در سینه و شانه به ویژه در آقایان) و نرموتروفیک به شکل هیپرپیمانتاسیون همراه می باشد.
اسکار های آتروفیک را می توان در سه دسته طبقه بندی کرد، آیس پیک؛ رولینگ و باکس کار. محاسبه میزان شیوع دقیق هر نوع اسکار دشوار است، اما برخی برآورد ها گزارش می دهند که در اسکار های آتروفیک، آیس پیک 60 – 70%، باکس کار 20 -30% و اسکار های رولینگ 15 -25% را تشکیل می دهند.
پاسخ به درمان انواع اسکار های آکنه
طبقه بندی اسکار در انتخاب گزینه های درمان بسیار مهم و کمک کننده است. اسکار هایی آیس پیک می توانند به عمق درم گسترش یابند، که باعث می شود به درمان های مرسوم بازسازی پوستی مقاوم باشند اسکار رولینگ گسترده تر هستند و اتصالات فیبروزیی به ساب درم دارند. بنابراین نیاز به درمان هایی در سطح زیر پوست دارند. اسکار های باکس کار کم عمق بهتر به درمان های بازسازی پوستی بازسازی کننده پاسخ می دهد، درحالیکه اسکار های باکس کار عمیق تر نسبت درمان های سطحی مقاوم تر هستند.
ارزیابی شدت اسکار آکنه
شدت اسکار یکی دیگر از عوامل مهم در کنترل و درمان اسکار ها است که به عنوان یک ابزار شناسایی برای یافتن درمان مناسب و ارزیابی نتایج مورد استفاده قرار میگیرد. روش های مختلفی برای ارزیابی طراحی شده اند. چنین ارزیابی هایی میتواند عینی باشد. (نیاز به دستگاه هایی برای اندازه گیری ویژگی های فیزیکی دارند.) و یا ذهنی (مبتنی بر عقیده افراد) روش های ذهنی می تواند کمی یا کیفی باشد و توسط پزشکان و یا خود بیماران صورت گیرد.
نمونه ای از گرید شدت اسکار های آکنه |
||
گرید | ویژگی های بالینی | |
---|---|---|
ماکولار | ارتیماتوز ماکولار، هاپیر پیا هایپوپیگمانتاسیون های سطحی | |
خفیف | اسکار آتروفیک یا هایپرتروفیک خفیف که به ندرت از فاصله بیشتر از نیم متر قابل تشخیص هستند و به راحتی توسط آرایش یا ریش مردان پوشیده می شوند. | |
متوسط | اسکار های آتروفیک یا هایپرتروفیک نسبی که از فاصله بیشتر از نیم متر هم کاملا قابل تشخیص هستند و به راحتی توسط آرایش یا ریش مخفی نمی شوند، اما با کشیدن پوست به کمک دست ناپدید میی شوند. | |
شدید | اسکار های شدید آتروفیک یا هایپرتروفیک که با کشیدن پوست از بین نمی روند. |
علل ایجاد اسکار آکنه
در تصویر بالا التهابی که منجر به ایجاد اسکار آتروفیک می شود را نشان میدهد. عدم توانایی فیبروبلاست ها در سنتز کافی کلازن باعث آتروفیک شدن اسکار در حال شکل گیری می شود.
روش های درمان اسکار آکنه
هیچ استانداردی برای درمان اسکار های آکنه وجود ندارد. مدیریت دارویی اسکار های آتروفیک با استفاده از رتینوئید های موضعی انجام می شود.مدیریت جراحی، بسته به نوع اسکار می تواند با استفاده از پانچ اکسیژن، الپتیکال اکسیژن، پانچ الویشن، سابسیژن و پیوند پوست انجام شود افزایش حجم بافت با استفاده از زنوگرافت، اتوگرافت و هموگرافت انجام می شود.
مدیریت سایر پروسه عملی شامل میکرودرم ابریژن، لایه برداری شیمیایی و القاء کلاژن پوستی توسط میکرنیدلینگ و درم ابریژن است. لیزر های ابلیتیو مختلف و همچنین انرژی های نورانی در درمان اسکار های آتروفی آکنه نیز کاربرد دارد. از این گزینه ها، درمان باید با نیاز های بیمار، تحمل او، نتایج مورد انتظار پزشک و بیمار، عوارض احتمالی، مهارت و هزینه متناسب باشد. بیمار باید مشاوره شود. پروسه، عوارض، موارد منع توضیح داده شود. در هر درمان هدف کاهش اسکار است و در حال حاضر، هیچ درمانی در دسترسی باعث بهبودی صد در صدی اسکار نخواهد شد.
جایگاه میکرونیدلینگ در درمان اسکار آکنه
به جایگاه میکرونیدلینگ در الگوریتم درمان آکنه اسکار توجه بفرمایید. از آنجا که این الگوریتم از سال 2006 مطرح و مورد توجه و استناد قرار گرفته و در آن دوران تجهیزات مدرن میکرونیدلینگ به اشکال امروزی وجود نداشته است. کلمه رولر با میکرونیدلینگ جایگزین شده است. با توجه به مطالب بیان شده مبنی بر اینکه میکرونیدلینگ باعث افزایش تراکم درم و ضخامت اپیدرم میشود، میکرونیدلینگ قبل از سابسیژن در الگوریتم درمان قرار میگیرد.
مکانیسم عمل میکرونیدلینگ
مکانیسم پیش بینی شده نحوه اثر القاء کلاژن زیر پوستی با استفاده از میکرونیدلینگ عبارت است از ایجاد هزاران میکروکانال از اپیدرم به داخل پاپیلاری درم و نیز ایجاد به آسیب سطحی که منجر به آزادسازی فاکتور های رشد متعدد و بهبود اسکار با روند طبیعی ترمیم میگردد. این ار باعث مهاجرت و تکثیر فیبروبلاست ها و درنتیجه رسوب کلاژن شده و حتی چند ماه پس از آسیب همچنان ادامه خواهد داشت. میکرونیدلینگ با افزایش سنتز کلاژن و تقویت تراکم بافت خارج سلولی درو در کنار افزایش ضخامت اپیدرم باعث بهبود آکنه اسکار ها خواهد شد.
در درمان اسکار ها هدف های زیر را دنبال می کنیم:
درمان صد در صد آکنه اسکار به روش غیر جراحی مقدور نمی باشد. اهداف درمانی شامل و کوچک شدن سایز اسکار، نرم شدن سطح اسکار، برداشته شدن کشش ها از اطراف و تا حد ممکن از قاعده اسکار و در نهایت بهبود ظاهر اسکار می باشد.
این اهداف در مورد آکنه اسکار ها نیز صادق بوده و در جلسه مشاوره به مراجعین نیز باید گوشزد گردد تا انتظارات آن را در سطح واقعی نگاه داریم.
روش انجام میکرونیدلینگ در اسکار آکنه
تعداد جلسات معینی را درمان اسکار های آکنه نمی توان به طور قطعی تعیین نمود. بسته به پیشرفت و بهبودی هر فرد مداخله ادامه خواهد یافت. حداقل فاصله جلسات یک ماه می باشد تا زمان بهبودی کامل التهاب از مداخله بعدی اجتناب می نماییم
یکی از عوارض آزاردهنده ذکر شده در اکثر مطالعات (لک بعد التهاب طولانی) PIH هست. چرا که میزان ترومای وارد شده با رولر در عمق مورد نیاز جهت درمان آکنه اسکار بسیار زیاد می باشد و مکانیسم عملرد خود رولر نیز همراه یا ایجاد خراش و سابش می باشد که مشکل را دو چندان می نماید. در حالیکه با دستگاه های استاندارد که صرفا کانال های عمودی ایجاد میکنند این مشکل وجود نخواهد داشت.
مراقبت های بعد از انجام میکرونیدلینگ
مراقبت های بعد از میکرونیدلینگ عبارتند از کرم مرطوب کننده مناسب پوست مراجعه کننده و ضد آفتاب غیر رنگی. زینک اکساید به دلیل درشت مولکول بودن تبادل پوست را با محیط اطراف خود دچار اختلال نموده و در بستر ملتهب و ادم ناشی از میکرونیدلینگ باعث کند شدن فرایند ترمیم و نیز تشدید مشکلات بیمار دچار آکنه خواهد شد. ترمیم کننده نیز ضرورتی نخواهد داشت و در صورت صلاحدید در فاز دوم التهابی در درمان اسکار ها شروع گردد.
پروتکل درمانی اسکار آکنه:
پروتکل های درمانی اسکار آکنه در چند مرحله به ترتیب زیر است:
قبل از درمان
سابقه بیمار: باید بیمار درباره علل بروز اسکار ها سوال شود، اما در کل نیدلینگ می تواند برای هر اسکاری مفید باشد.
قبل از درمان: برای حداقل یک ماه محصولات غنی از ویتامین های A و C استفاده شود.
از آنتی بیوتیک سیستمیک به صورت پروفیلاکسی برای جوش های فعال یا هر جایی که مورد نیاز است باید استفاده شود. استفاده از کرم TCA با دوز پایین به صورت روزانه برای 10 دقیقه می تواند به طور چشم گیری آکنه های فعال را به خصوص زمانی که همراه ویتامین های A , C و E مصرف شود، کم کند.
در طول درمان
پاکسازی ناحیه درمان:
- پاک کردن هر آنچه که پوست منطقه درمان را پوشانده است.
- ضدعفونی کردن در آکنه بسیار مهم است، استفاده از کرم های TCA5% برای 10 الی 20 دقیقه پاکسازی و ضد عفونی کردن پوست می شود.
بی حسی: در موارد درمان سطوح گسترده به بیهوشی کامل نیاز است. در درمان هایی که سطح کوچکی را در بر میگیرند می توان از بی حسی انفیلتراسیون یا بلاک عصبی استفاده کرد. برای اسکال آکنه های کوچک و کسانی که نمی خواهند در اثر نیدلینگ جراحی دچار کبودی شوند، استفاده از نیدلینگ با سوزن 1 میلی متری و بی حسی موضعی توصیه می شود. این بدین معناست که جلسات بیشتری باید انجام گیرد.
نیدلینگ: تا زمان ظهور پتشی های متعدد هموراژنیک، نیدلینگ ادامه یابد. این کار تا زمانی که اسکار به رنگ کبود دراید ادامه میباید.
مراقبت از زخم: ناحیه درمان شده و خون های موجود باید با آب استریل پاک شود. از کرم ویتامین A و C با دوز بالا برروی نواحی درمان شده استفاده شود. ناحیه درمان شده به وسیله یک پارچه مرطوب خنک نگاه داشته شود.
بعد از درمان
چک آپ بعد از درمان: بیمار معمولا 1-2 روز پس از درمان ویزیت می شود و این زمان خوبی برای استفاده از درمان LED830 نانومتر یا یک جلسه درمان با آتونتوفورزیر به همراه یا ویتامین A , C یا پپتید خاصی می باشد.
صحبت با بیمار: ارائه اطلاعات کافی درباره مراقبت از زخم ها و مرحله ترمیم
مراقبت از زخم در مرحله ترشح زخم: کمپرس با یک پارچه مرطوب و استفاده از ویتامین A و C برای سه بار در روز به منظور جلوگیری از خشک شدن و کراست شدن زخم. استفاده از مسکن برای چند ساعت اول
مراقبت از زخم تا بهبودی: استفاده از لوسیون شستشوی مناسب پوست بیمار (روزانه دوبار). استفاده از محصولات حاوی ویتامین A , C (روزانه دوبار)
ملاقات های چک آپ:
- پس از 1و2 و 4 هفته
- پس از 3 و 6 ماه برای ارزیابی تغییر ها
توصیه به انجام درمان های فالوآپ پس از …: بسته به بیمار 2 هفته تا 6 ماه متغیر می باشد. هنوز زمان ایده آلی برای این مورد مشخص نشده است.