بررسی خون رسانی به مغز و لایه های اسکالپ
در این مقاله از سری مقالات حوزه سلامت می خواهیم درباره خون رسانی به مغز، بررسی لایه های اسکالپ و عصب گیری حسی اسکالپ صحبت کنیم. با ما همراه باشید.
خون رسانی
مغز جزئی از دستگاه عصبی مرکزی است. مغز خون شریانی خود را از دو جفت رگ به نام شریان های مهره ای و کاروتید داخلی دریافت می کند که در حفره جمجمه ای با هم مرتبط می شوند تا حلقه شریانی مغزی را بسازند دو شریان مهره ای از درون سوراخ بزرگ به حفره جمجمه وارد می شوند و دقیقا در زیر پل به هم می پیوندند تا شریان را بسازند دو شریان کاروتید در طرفین به حفره جمجمه ای وارد می شوند
تخلیه وریدی
تخلیه وریدی مغز در داخل به صورت شبکه هایی از مجاری وریدی کوچک اغاز می شود که به ورید های مغزی بزرگ تر، ورید های مخچه ای و ورید های تخلیه کننده ساقه مغز منتهی می شوند و در نهایت به سینوس های وریدی سخت شامه ای می ریزند.
اسکالپ
اسکالپ بخشی از سر است که از قوس های فوق مژگانی در جلو تا برآمدگی اکسیپیتال خارجی و خطوط پس گردنی فوقانی در عقب امتداد دارد. در طرف خارج، اسکالپ در پایین تا قوس زیگوماتیک ادامه می یابد. اسکالپ یک ساختار چند لایه است که لایه های آن را با حرفی اختصاصی خود می توان نشان داد:
S :پوست
C :بافت همبند(متراکم)
A:لایه آپونوروزی
L:بافت همبند سست
P:پری کرانیو
لایه ها: بررسی لایه های اسکالپ نشان می دهد که سه لایه نخست محکم تر به یکدیگر چسبیده اند و یک واحد منفرد را تشکیل می دهند. این واحد، گاهی اوقات تحت عنوان اسکالپ حقیقی شناخته می شود و بافتی است که در جراحات اسکالپ دچار پارگی می شود.
پوست
پوست لایه خارجی اسکالپ است. پوست این ناحیه به لحاظ ساختاری مشابه پوست سایر نقاط بدن است. بجز این که مو بر رو بخش وسیعی از آن وجود دارد.
بافت همبند (متراکم)
بافت همبند متراکم در عمق پوست قرار دارد. این لایه، پوست را به لایه سوم می چسباند و حاوی شریان ها ، وریدها و اعصاب مربوط به اسکالپ است. هرگاه اسکالپ بریده شود، بافت همبند متراکم اطراف عروق تمایل دارد که عروق قطع شده را باز نگه دارد.
لایه آپونوروزی
عمیق ترین الیه در سه لایه نخست، لایه آپونوروزی است. این لایه که ان را بافت همبند متراکم، محکم به پوست می چسباند، حاوی عضله پس سری- پیشانی است که یک بطن پیشانی در جلوف یک بطن پس سری در عقب و یک تاندن آپونوروزی- آپونوروز اپی کرانیال در بین آن دو دارد. بطن پیشانی پس سری – پیشانی در جلو آغاز می شود که در اینجا به پوست ابرو ها متصل است. این بطن در عرض پیشانی به بالا می آید تا در امتداد تاندون آپونوروزی قرار گیرد. در عقب، هر بطن پس سری از بخش خارجی خط پس گردنی فوقانی استخوان اکسیپیتال و زایده ماستوید استخوان تمپورال منشاء می گیرد این بطن نیز به بالا می آید تا به تاندون آپونوروزی متصل شود. عضالت پس سری – پیشانی اسکالپ را حرکت می دهند، پیشانی را چین می اندازند و ابرو ها را بالا می آوردند. بطن پیشانی شاخه های تمپورال عصب فاسیال و بطن پس سری شاخه اوریکورال خلفی را دریافت می کند.
بافت همبند سست
یک لایه بافت همبند سست لایه آپونوروزی را از پری کرانیوم جدا و حرکت اسکالپ حقیقی را بر روی کالواریا تسهیل می کند. به دلیل قوام بافت همبند سست، عفونت ها اغلب در این لایه متمرکز می شوند و از خلال آن گسترش می یابند.
پری کرانیوم
پری کرانیوم عمیق ترین لایه اسکالپ و ضریع روی سطح خارجی کالواریا است. پری کرانیوم به استخوان های کالواریا متصل می شود، اما متحرک است، مگر در محل درزها.
عصب گیری
عصب گیری حسی اسکالپ، بسته به اینکه در جلو یا پشت گوش ها و ورتکس سر باشد، برعهده دو منبع اصلی، اعصاب مغزی یا اعصاب گردنی است. عصب دهی به عضله پس سری – پیشانی برعهده شاخه های عصب فاسیال است.
-
عصب جلوی گوش ها و ورتکس
شاخه های عصب تری ژمینال به اسکالپ در جلوی گوش ها و ورتکس سر عصب دهی می کند. این شاخه ها عبارتند از اعصاب سوپراتروکلئار، سوپرا اوربیتال، زیگوماتیکوتمپورال و اوریکولوتمپورال.
عصب سوپراتروکلئار: از اوربیت خارج می شود، از درون عضله پیشانی می گذرد، در عرض پیشانی به طرف باال ادامه می یابد و جلوی پیشانی را نزدیک به خط وسط عصب دهی می کند.
عصب سوپرا اوربیتال: از طریق بریدگی یا سوراخ سوپرا اوربیتال از اوربیت خارج می شود، از درون عضله پیشانی می گذرد و در عرض اسکالپ تا ورتکس سر ادامه می یابد.
عصب زیگوماتیکوتمپورال: از طریق سوراخی در استخوان زیگوماتیک از جمجمه خارج می شود و به اسکالپ روی ناحیه کوچکی از بخش قدامی شقیقه عصب دهی می کند.
عصب اوریکولوتمپورال: از جمجمه در عمق غده پاروتید خارج می شود، دقیقا در جلوی گوش قرار می گیرد، در جلوی گوش به طرف بالا تا نزدیکی ورتکس سر ادامه می یابد و به اسکالب بر روی ناحیه تمپورال و جلوی گوش تا نزدیکی ورتکس عصب دهی می کند.
-
عصب پشت گوش ها و ورتکس
عصب دهی حسی اسکالپ در پشت گوش ها و ورتکس، بر عهده اعصاب گردنی به ویژه شاخه های از سطوح نخاعی C2 و C3 است این شاخه ها عبارتند از اعصاب اوریکوالر بزرگ، اکسیپیتال کوچک، اکسیپیتال بزرگ و اکسیپیتال سوم
عصب اوریکوالر بزرگ: شاخه از شبکه گردنی استف از شاخه های قدامی اعصاب نخاعی C2 و C3 منشاء می گیرد، در سطح عضله استرنوکلییدو ماستوئیید بالا می رود و به ناحیه کوچکی از اسکالپ دقیقا در پشت وش عصب دهی می کند.
عصب اکسیپیتال کوچک: نیز شاخه ی از شبکه گردنی است، از شاخه قدامی عصب نخاعی C2 منشا می گیرد، بر روی کنار خلفی عضله استرنوکلییدو ماستوئیید بالا می رود و به ناحیه ای از اسکالپ در پشت و بالای گوش عصب دهی می کند.
عصب اکسیپیتال بزرگ: شاخه ای از بخش خلفی عصب نخاعی C2 است، دقیقا از زیر عضله مایل سری تحتانی خارج می شود در سطح مثلث ساب اکسیپیتال باال می رود، به عضالت سمی اسپینالیس کاپیتیس و تراپزیوس نفوذ می نمایند و سپس پخش می شود تا به بخش وسیعی از اسکالپ خلفی تا ورتکس عصب دهی می کند.
عصب اکسیپیتال سوم: شاخه از بخش خلفی عصب نخاعی C3 است، به عضالت سمی اسپینالیس کاپیتیس و تراپزیوس نفوذ می نماید و به ناحیه کوچکی از بخش اسکالپ عصب دهی می کند.