معرفی دستگاه ECG

قلب مرکز حیات بدن

حرکات سیستول و دیاستول (انقباض و انبساط) قلب انسان به واسطه ی تحریکات الکتریکی گره های عصبی موجود در بافت قلب صورت می گیرند.

نوار قلبی یا همان الکتروکاردیوگرام نشاندهنده ی عملکرد قلب در زمان تحریکات این گره های عصبی است که توسط دستگاهی به نام ECG و الکترود های آن که به سینه و گاها دستها و پاها متصل میشود، ضبط و نگاشته می شود. پزشک معالج با استفاده از این نوار قلبی میتواند تشخیص خود را قطعی کند در رابطه با آنفارکتوس، افتادگی دریچه ها، گشاد شدن بطن ها و… .

تحلیل الکتروکاردیوگرام

در یک منحنى عادى الکتروکاردیوگرام سه موج ثبت مىشود که با حروف P، QRS و T نشان داده مىشوند. موج P کمى قبل از انقباض دهلیزها و موج QRS کمى قبل از انقباض بطن ها رسم مىشود و بخش T نیز کمى پىش از پایان یافتن انقباض بطن ها و بازگشت آنها به حالت آرامش ثبت می شود.

در بیماریهاى قلبى تغییراتى در این منحنی ها پدیدار می شود که از آنها براى تشخیص نوع بیمارى استفاده میکنند. این تغییرات ممکن است در شکل منحنى، ارتفاع آن و یا زمان بخشهاى مختلف پدیدار شود.
مثلا بزرگ شدن قلب در مواردى، مانند فشارخون مزمن و تنگى دریچه ها باعث افزایش ارتفاع QRS و انفارکتوس قلب که ناشى از نرسیدن خون به میوکارد است، موجب کاهش این ارتفاع می شود و اگر تحریک ایجاد شده در گره سینوسى کندتر از حالت عادى به سوى بطنها هدایت شود، فاصله زمانی P تا Q از حد طبیعی خود بیشتر می شود. بینظمى هاى زنش قلب نیز روى منحنیهاى الکتروکاردیوگرام نمایان میشوند.