روش های بیحسی برای درمان با فیلر درمی | عوارض آن ها
فراهم ساختن بی حسی کافی یک جزء ضروری انجام پروسیجرهای فیلر درمی محسوب می شود. بیحسی علاوه بر آنکه سبب تجربه بهتر بیمار از پروسیجر می شود، با کاهش احساس ناراحتی اجازه تزریق دقیق تر حجم های بیشتر فیلر درمی و دستیابی به نتایج مطلوب را می دهد.
بیحسی در درمان با فیلر در می زمانی ایده آل محسوب می شود که علاوه بر آثار بیحسی مطلوب با حداقل بهم ریختگی بافتی در نواحی تزریق همراه باشد تا ساختار بافتی پایه حفظ شود.
روش های بیحسی برای درمان با فیلرودرمی
- تزریقی
– تزریق موضعی
– بلوک حلقوی - موضعی (جلدی)
- یخ و سایر خنک کننده ها
روش های بیحسی برای درمان با فیلرودرمی مورد استفاده بستگی به حساسیت ناحیه مبتلا، تحمل بیمار نسبت به درد و نیاز به حفظ آناتومی پایه دارد. بیمارانی که پیش از این درمان های زیبایی نیازمند تزریق دریافت نکرده اند، اضطراب بیشتری داشته، تحمل کمتری دارند و اغلب جهت دستیابی به بی حسی کافی نیازمند بیحسی تزریقی هستند.
در بیماران با آستانه تحمل بالا و اضطراب کمتر نسبت به پروسیجر، استفاده از بی حس کننده های جلدی یا خنک کننده های موضعی با اطمینان بیشتری صورت می گیرد (بویژه زمانی که از فیلرهای درمی بر پایه لیدوکائین استفاده می شود که ناراحتی کمتری را در حین انجام پروسیچر ایجاد می کنند). در نواحی حساس (مانند لب ها) تقریبا همواره فارغ از آستانه درد پایه بیمار نیاز به بی حسی تزریقی می باشد.
پیش از انجام بی حسی اقدامات آماده سازی متعددی باید صورت گیرد که در قسمت چک لیست پیش از پروسیجر در ذیل بیان می گردد.
چک لیست پیش از پروسیجر
- اطمینان حاصل کنید که بیمار هیچگونه سابقه ای از آلرژی به داروهای بی حس کننده یا واکنش ناخواسته به پروسیجرهای تزریقی نداشته است.
- مطمئن شوید که بیمار به تازگی غذا خورده است. اگر بیمار در ۲۴ ساعت گذشته چیزی نخورده است به او پیشنهاد یک میان وعده مثل آب میوه نمایید تا خطر هیپوگلیسمی کاهش یابد.
- به علایم اضطراب توجه کنید و در صورتی که نگرانی بیمار بیش از حد است پروسیجر را به تعویق بیاندازید.
- از بیمار رضایت بگیرید
بی حس کننده های تزریقی
ليدوكائين رایج ترین بی حس کننده تزریقی مورد استفاده در درمان با فیلر درمی است، اثر آن در مهار درد سریع بوده و در عرض چند دقیقه پس از تزریق رخ می دهد. حس فشار، لمس و درجه حرارت نیز مهار می شود، اما بروز این آثار آهسته تر از کاهش درد رخ می دهد.
حداکثر دوز ليدوكائین
تركيب رایج بی حسی تزریقی برای پروسیجرهای فیلر درمی محلول لیدوکائین ۲ درصد همراه با اپی نفرین ۱/۱۰۰۰۰۰ (که تحت عنوان محلول لیدوکائین – اپی نفرین اطلاق می گردد) می باشد، به شکل جایگزین می توان از محلول لیدوکائین ۱ درصد همراه با اپی نفرین استفاده کرد لیدوکائین در صورتی که به تنهایی استفاده شود متسع کننده عروقی است و در صورتی که با اپی نفرین که منقبض کننده عروقی است مخلوط گردد این ترکیب سبب کاهش میزان خونریزی، افزایش طول مدت بی حسی و همچنین کم کردن خطر مسمومیت سیستمیک (از طریق محدود کردن لیدوکائین به ناحیه تزریق) می شود.
حجم مورد نیاز لیدوکائین برای درمان با فیلر درمی معمولا اندک بوده از ۱/۵ سی سی تا حداکثر ۶ سی سی متغیر است که در نتیجه مسمومیت با لیدوکائین در آن بسیار نادر است. با این حال آگاهی از حداکثر دور ایمن لیدوکائین که در جدول زیر نشان داده شده، مهم است. در مصرف بالاتر از دوزهای ارائه شده خطر بروز توکسیسیته عصبی و قلبی وجود دارد.
حداکثر دوز لیدوکائین 2% |
||||
محلول لیدوکائین | حداکثر دوز بالغین بر اساس وزن بدن |
حداکثر حجم تزریقی در یک فرد بالغ 140 پوندی (64 kg) |
||
---|---|---|---|---|
لیدوکائین 2% بدون اپی نفرون | 4 mg/kg | 13 سی سی | ||
لیدوکائین 2% با اپی نفرون | 7 mg/kg | 22 سی سی |
آلرژی به لیدوکائین
واکنش واقعی به لیدوکائین به شدت نادر است. اکثر بیمارانی که سابقه آلرژی به لیدوکائین را ذکر می کنند دچار حوادث وازوواگال یا علایم مربوط به اپی نفرین مثل تاکی کاردی شده اند در بیماران دارای حساسیت به اپی نفرین توصیه می شود که لیدوکائین بدون اپی نفرین مصرف شده و می بایست به بیمار توضیح داده شود که خطر کبودی به دنبال درمان با فیلر درمی در این حالت پیش از زمانی است که از ترکیب لیدوکائین – اپی نفرین استفاده می شود.
در موارد قادر بیماران ممکن است دچار علایم واقعی واکنش آلرژیک مثل خارش یا ضایعات پاپولر بدنبال تزریق لیدوکائین شوند. این واکنش های آلرژیک معمولا بدلیل وجود نگهدارنده پارابن (Paraben) موجود در ویال های چند دوزی لیدوکائین می باشد. آمپول های تک دوز لیدوکائین حاوی پارابن نیستند. می توان یک تزریق کوچک تست ۰/۱ سی سی از ویال لیدوکائین چند دوزی (۵۰ سی سی مترجم) را بر روی پشت ساعد جهت بررسی واکنش آلرژیک به نگهدارنده انجام داد.
برخی بیماران واکنش آلرژیک به نووکائین (Novocain) (هیدروکلرید پروکائین) را که در دندانپزشکی تجویز می گردد ذکر می کنند. بین لیدوکائین که یک آمید است و پروکائین که استر می باشد واکنش متقاطع وجود ندارد.
عوارض بی حس کننده های تزریقی
عوارض بی حس کننده های تزریقی شامل واکنش های ناخواسته به پروسیجر (که شایعترین هستند). مشکلات مربوط به سوزن و واکنش های خاص نسبت به ترکیبات مورد استفاده می باشند.
-
عوارض عمومی مربوط به پروسیجر
- حمله وازوواگال
- هیپوگلیسمی
- اضطراب
-
مشکلات تزریق
- کبودی
- عفونت
- آسیب عصبی
- واکنش های آلرژیک (خارش و پاپول موضعی و احتمال بعدی بروز کهیر، آنژیوادم و آنافیلاکسی)
- مسمومیت عصبی با لیدوکائین (سرگیجه، بی حسی زبان، وزوز گوش، دوبینی، نیستاگموس، اختلال صحبت، تشنج، دیسترس تنفسی)
- مسمومیت قلبی عروقی با لیدوکائین (آریتمی، افت فشار خون، ایست قلبی)
- واکنش ناخواسته به اپی نفرین (تاکی کاردی، لرزش، اضطراب، اختلال خونرسانی موضعی)
مسمومیت با لیدوکائین در بی حسی برای درمان با فيلر بشدت غير محتمل است چرا که دوز نسبتا اندکی از آن استفاده می شود. مسمومیت عصبی یا قلبی در اثر تزریق اشتباه داخل عروقی رخ می دهد که در بلوکه عصبی (زمانی که عصب مورد نظر در مجاورت عروق بزرگ است) مشاهده می شود.
روش کاهش احساس ناراحتی بیمار در پروسیجرهای تزریقی
- اطمینان حاصل کنید که محلول در درجه حرارت بدن قرار دارد
- از سر سوزن با gauge نازک استفاده کنید (برای مثال سوزن gauge ۳۰) و پس از ۶ یا بیشتر تزریق سر سوزن را عوض کنید تا تیز باشد
- تزریق را آهسته انجام دهید و از بیمار بخواهید که در هنگام پروسیجر چشم خود را ببندد و در هر مرحله از پروسیجر اقدامات خود را برای بیمار توضیح دهید تا از تکان خوردن و جلوگیری گردد
- با صحبت کردن در مورد یک موضوع دلپذیر حواس بیمار را پرت کنید
- از بیمار بخواهید جهت آرام بخشی نفس عمیق بکشند. سپس درحالی که بیمار پس از نفس عمیق در حال بازدم است سوزن را وارد کنید.
تجهیزات مورد نیاز جهت پروسیجر بی حسی تزریقی (بلوک حلقوی و تزریق موضعی)
- تجهیزات کلی فیلردرمی
- سرنگ ۳.۱ و ۵ سی سی با سر سوزن Luer-Lok
- محلول لیدوکائین ۲ درصد با اپی نفرین ۱/۱۰۰۰۰۰
- محلول لیدوکائین ۲ درصد بدون اپی نفرین ۱/۱۰۰۰۰۰
- پیکربنات سدیم ۸/۴%
- سر سوزن ۱/۵ اینچی gauge ۱۸ (جهت کشیدن)
- سر سوزن ۰/۵ اینچی gallge ۳۰ (جهت تزریق)
- گاز ۳x۳ أينجي غير بافته
- پنبه الکل
لیدوکائین بافر شده
لیدوکائین اسیدی بوده و می توان آن را با سدیم بی کربنات ۸/۴% در رقت 1/۱۰ جهت کاهش احساس سوزش پس از تزریق مخلوط کرد. بافر کردن لیدوکائین درست پیش از تزریق صورت می گیرد بافر کردن ۱ سی سی محلول لیدوکائین ۲ درصد با اپی نفرین ۱/۱۰۰۰۰۰ توسط بیکربنات سلیم ۸/۴٪ به شرح زیر صورت میگیرد:
- از یک سرنگ 1 سی سی gauge ۱۸ با سوزن ۱/۵ اینچی جهت کشیدن ۱/۹ سی سی محلول لیدوکائین اپی نفرین استفاده کنید
- سر سوزن را از سرنگ جدا کرده و آن را در ویال لیدوکائین – اپی نفرین باقی بگذارید
- یک سر سوزن ۱/۵ اینچی gauge ۱۸ دیگر را به همان سرنگ 1 سیاسی وصل کنید و ۱/۱ سی سی از بیکربنات سدیم ۸/۴ را به داخل آن بکشید مراقب باشید که لیدوکائین را به داخل ویال بیکربنات سدیم وارد نکنید
- سر سوزن را از سرنگ جدا نموده و آن را داخل ویال بیکربنات سدیم باقی بگذارید. . با برگرداندن سرنگ و ضربه زدن به آن آنها را باهم ترکیب نموده و حباب های هوا را خارج سازید.
نکته:
اگر در سرنگ محلول بافر شده یک رسوب سفید مشاهده کرده اید پیکربنات سدیم بیش از حد اضافه شده است و این محلول نباید استفاده گردد. اگر pH با اضافه کردن مقدار زیاد بیکربنات سدیم خیلی اضافه شود (۷/۸<pH) رسوبات موجود در محلول سبب کاهش تأثیر داروهای بیحسی شده و همچنین تزریق محلول ممکن است در بافت تحریک کننده باشد.