CPR (احیای قلبی ریوی) | فروردین 1401
با وجود پیشرفت های مهم در زمینه پیشگیری از اختلالات قلبی، ایست قلبی ناگهانی هم چنان به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تهدید کننده سلامت انسان هاست درنتیجه می خواهیم در این بخش از انجام عملیات احیاء بیشتر صحبت کنیم.
مقدمه ای از انجام احیای قلبی ریوی
دستگاه های عصبی مرکزی، قلب و تنفس در ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر قرار دارند و آسیب اولیه به یکی از آنها می تواند باعث اختلال عملکرد دو دستگاه دیگر شود که در این موارد باید اقدام به عملیات CPR نمود. احیای قلبی _ ریوی (CPR) مجموعه ای از فعالیت های حفظ حیات است که باعث بهبود شانس بقا به دنبال ایست قلبی می شود.
با وجود پیشرفت های مهم در زمینه پیشگیری از اختلالات قلبی، ایست قلبی ناگهانی هم چنان به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تهدید کننده سلامت انسان هاست و باعث مرگ بسیاری از افراد در نقاط مختلف جهان می شود.
بنابراین انجام عملیات احیاء (CPR) در تمام مصدومانی که دچار ایست قلبی شده اند از اهمیت حیاتی برخوردار است، در واقع CPR شانس بقاء مصدوم را با فراهم کردن خون رسانی به قلب و مغز فراهم می کند.
ایست قلبی ناگهانی ممکن است علل مختلف قلبی و یا غیر قلبی داشته باشد:
ایست قلبی در بالغین اغلب به دنبال یک مشکل قلبی اولیه ایجاد می شود با این حال علل دیگری مثل تروما، مسمومیت، غرق شدگی و برق گرفتگی نیز می تواند در نهایت باعث ایست قلبی در بالغین شود.
در کودکان و شیر خواران علت ایست قلبی اغلب در نتیجه خفگی، مسمومیت و تروما اتفاق می افتد. هر چند ممکن است علل قلبی مثل بیماری های قلبی مادرزادی و سندرم مرگ ناگهانی نوزادان نیز باعث آن شود.
چند ثانیه پس از ایست قلبی – تنفسی آسیب به سلول های مغزی شروع می شود و نبود اکسیژن پس 6_4 دقیقه سلول های مغز را دچار آسیب برگشت ناپذیر و مرگ می کند. بنابراین در این مصدومین برای به حداقل رساندن آسیب های مغزی، انجام CPR در 4 تا 6 دقیقه اول پس از ایست قلبی _ تنفسی از اهمیت حیاتی برخوردار است و به همین دلیل به این زمان، زمان طلایی گفته می شود.
فراموش نکنید:
در مصدومی که احتمال می دهید به مدت طولانی دچار وقفه قلبی – تنفسی بوده است، انجام عملیات احیاء ضروری است، مگر اینکه یک پزشک مرگ او را تایید کند.
مراحل احیای قلبی ریوی:
در برخورد با هر مصدومی ابتدا از ایمن بودن صحنه حادثه اطمینان حاصل کنید. سپس باید مطمئن شوید که مصدوم واقعا غیر پاسخ گو است. بدین منظور اورا بلند صدا کنید و به شانه هایش ضربه بزنید. اگر عکس العملی مشاهده نشد (مصدوم غیر پاسخگو است) بلافاصله تنفس مصدوم را کنترل کنید.
برای اینکه بفهمید مصدوم نفس می کشد یا نه، گوش خود را به دهان او نزدیک و در همان حال به سینه وشکم او نگاه کنید.
اگر مصدوم نفس نمی کشد یا تنفس غیر مؤثر (Gasping) دارد باید به ایست قلبی در مصدوم شک کنید و با صدای بلند کمک بخواهید و در صورت امکان با سیستم فوریت پزشکی تماس بگیرید و به سرعت مراحل زیر را دنبال کنید:
C گردش خون: گردش خون کافی را در رگ هات برقرار نمایید.
A راه هوایی: راه هوایی را باز کنید.
B تنفس: تنفس کافی را برقرار کنید.
کنترل نبض برای امدادگران غیر حرفه ای ضرورت ندارد و عدم وجود تنفس مبنای تشخیص ایست قلبی بوده و باید بلافاصله کمپرس قلبی را شروع کنید. ولی امدادگران حرفه ای می توانند برای اطمینان از کار قلب، نبض کاروتید را به مدت 10 ثانیه بررسی کرده و در صورت عدم احساس نبض کمپرس قلبی را با سرعت و قدرت انجام دهند.
دیدگاهتان را بنویسید