سندروم نفروتیک چیست؟

سندروم نفروتیک یک بیماری اولیه گلومرولی است که با علائم پروتئینوری، هیپوآلبومینمی، هیپرلیپیدمی و ادم مشخص می‌شود که به دلیل اتلاف پروتئین در اثر آسیب دیدگی گلومرول به وجود می‌آید.

این سندروم با آسیب شدید به مویرگ‌های گلومرولی همراه می‌باشد و موجب افزایش نفوذپذیری گلومرولی می‌شود. افزایش سنتز لیپوپروتئین کبد در پاسخ به کاهش آلبومین سرم در سندروم نفروتیک منجر به هیپرلیپیدمی می‌شود.

عوامل مستعد کننده:

*دیابت شیرین همراه با گلومرولواسکلروز بین مویرگی *لوکمی‌ها

*لوپوس اریتماتوز سیستمیک *پره‌اکلامپسی

*امیلوئیدوز *آبله مرغان

*هپاتیت B *بیماری‌های عفونی

*سیفلیس *واکنش‌های آلرژیک

*کارسینوما *مصرف داروهایی نظیر ضدتشنج‌ها و NSAID

علائم:

علامت اصلی سندروم نفروتیک، ادم است( ادم معمولا نرم و گوده‌گذار است و عمدتا در اطراف چشم‌ها یا مناطق اتکایی مثل خاجی، زانوها و دست‌ها یافت می‌شود)
پروتئینوری (غالبا آلبومینوری) بیش از 3.5 گرم در روز(این علامت برای تشخیص سندروم نفروتیک کافی است)
افزایش کلسترول خون
خستگی و سردرد

عوارض:

عفونت(در اثر واکنش ایمنی)
نارسایی حاد کلیه(در اثر هیپوولمی)
امبولی ریوی
ترومبوامبولی(به ویژه در ورید کلیوی)
آترواسکلروز تسریع شده(به علت هیپرلیپیدمی)

درمان:

هدف اصلی حفظ کار کلیه است. در ابتدا بیمار بستری می‌شود تا ادم بیمار کم شود. در صورت ادم شدید، محدودیت سدیم و تجویز دیورتیک توصیه می‌شود.
برای کاهش پروتئین ادرار، از استروئیدها و در صورت مقاومت به استروئیدها از سیکلوسپورین استفاده می‌شود.
بیمار ممکن است روی رژیم غذایی کم‌سدیم، پرپتاسیم و کم چربی قرار داده شود.
در بیماران مبتلا به سندروم نفروتیک، جهت جلوگیری از تجزیه بیش از حد پروتئین‌ها؛ مصرف روزانه 1.5-1 گرم در کیلوگرم پروتئین با بیش از 35 کیلوکالری در کیلوگرم توصیه می‌شود.

مراقبت پرستاری:

بررسی و ارزیابی بیمار از نظر شدت ادم، وزن روزانه، تعیین آسیت، وضعیت پوست، علائم ادم ریوی و علائم عفونت باید صورت گیرد.
در سندروم نفروتیک جهت اندازه‌گیری مقدار پروتئین دفع شده از ادرار و نیز کنترل موفقیت درمان پرستار بایستی از بیمار ادرار 24 ساعته بگیرد.
پرستار باید به این نکته توجه داشته باشد که تنها در طول ادم شدید دستور استراحت در بستر داده می‌شود و به محض آغاز روند طبیعی شدن سطح مایع، بیمار اجازه فعالیت بیشتر را پیدا می‌کند.