سندروم نفروتیک چیست؟

سندروم نفروتیک یک بیماری اولیه گلومرولی است که با علائم پروتئینوری، هیپوآلبومینمی، هیپرلیپیدمی و ادم مشخص می‌شود که به دلیل اتلاف پروتئین در اثر آسیب دیدگی گلومرول به وجود می‌آید.

این سندروم با آسیب شدید به مویرگ‌های گلومرولی همراه می‌باشد و موجب افزایش نفوذپذیری گلومرولی می‌شود. افزایش سنتز لیپوپروتئین کبد در پاسخ به کاهش آلبومین سرم در سندروم نفروتیک منجر به هیپرلیپیدمی می‌شود.

عوامل مستعد کننده:

*دیابت شیرین همراه با گلومرولواسکلروز بین مویرگی      *لوکمی‌ها

*لوپوس اریتماتوز سیستمیک                                    *پره‌اکلامپسی

*امیلوئیدوز                                                          *آبله مرغان

*هپاتیت B                                                          *بیماری‌های عفونی

*سیفلیس                                                           *واکنش‌های آلرژیک

*کارسینوما                                                    *مصرف داروهایی نظیر ضدتشنج‌ها و NSAID

علائم:

• علامت اصلی سندروم نفروتیک، ادم است( ادم معمولا نرم و گوده‌گذار است و عمدتا در اطراف چشم‌ها یا مناطق اتکایی مثل خاجی، زانوها و دست‌ها یافت می‌شود)
• پروتئینوری (غالبا آلبومینوری) بیش از 3.5 گرم در روز(این علامت برای تشخیص سندروم نفروتیک کافی است)
• افزایش کلسترول خون
• خستگی و سردرد

عوارض:

• عفونت(در اثر واکنش ایمنی)
• نارسایی حاد کلیه(در اثر هیپوولمی)
• امبولی ریوی
• ترومبوامبولی(به ویژه در ورید کلیوی)
• آترواسکلروز تسریع شده(به علت هیپرلیپیدمی)

درمان:

• هدف اصلی حفظ کار کلیه است. در ابتدا بیمار بستری می‌شود تا ادم بیمار کم شود. در صورت ادم شدید، محدودیت سدیم و تجویز دیورتیک توصیه می‌شود.
• برای کاهش پروتئین ادرار، از استروئیدها و در صورت مقاومت به استروئیدها از سیکلوسپورین استفاده می‌شود.
• بیمار ممکن است روی رژیم غذایی کم‌سدیم، پرپتاسیم  و کم چربی قرار داده شود.
• در بیماران مبتلا به سندروم نفروتیک، جهت جلوگیری از تجزیه بیش از حد پروتئین‌ها؛ مصرف روزانه 1.5-1 گرم در کیلوگرم پروتئین با بیش از 35 کیلوکالری در کیلوگرم توصیه می‌شود.

مراقبت پرستاری:

• بررسی و ارزیابی بیمار از نظر شدت ادم، وزن روزانه، تعیین آسیت، وضعیت پوست، علائم ادم ریوی و علائم عفونت باید صورت گیرد.
• در سندروم نفروتیک جهت اندازه‌گیری مقدار پروتئین دفع شده از ادرار و نیز کنترل موفقیت درمان پرستار بایستی از بیمار ادرار 24 ساعته بگیرد.
•  پرستار باید به این نکته توجه داشته باشد که تنها در طول ادم شدید دستور استراحت در بستر داده می‌شود و به محض آغاز روند طبیعی شدن سطح مایع، بیمار اجازه فعالیت بیشتر را پیدا می‌کند.